Άλλαξες...

Άλλαξες...
Δε σε γνωρίζω πια...
Μόνο όταν τα χέρια σου μ' αγγίζουν...
νιώθω κάτι γνώριμο...
κάτι φευγαλέα τρυφερό...
Άλλαξες..
Άλλο το βλέμμα που με κοιτά...
Άλλη η χροιά της φωνής που μου μιλά...
Έγινες κάποιος άλλος...
Σε ψάχνω στις αναμνήσεις μου..,
Να ξαναδώ μια τρυφερή ματιά...
ένα αληθινό χαμόγελο
στις παλιές φωτογραφίες.
Χαμογελάς τόσο σπάνια πια...
Φταίω;
Φταις;
Κι οι δυο φταίμε...
Κοιτάς το ρολόι σου...
Αποφεύγεις να με κοιτάξεις...
Βιάζεσαι...
Να πας πού;
Δεν έχει σημασία...
Πάντα βρίσκεις κάποιο λόγο
να μ' αφήνεις...
Προσπαθώ να θυμηθώ
ενώ θα 'πρεπε να ξεχάσω...
Δε θέλω να παραιτηθώ...
Να σε ξαναβρώ θέλω...
Να ξαναβρώ το μυστικό μας κώδικα...
Όλα εκείνα τα μικρά...τα δικά μας...τα ασήμαντα...
Τα σημαντικά...
Εκείνο το καθημερινό το βιαστικό φιλί
στην πόρτα πριν φύγεις...
Εκείνο το φιλί το φευγαλέο ΄
που είχε γεύση αγάπης...