Για ν' αμφιβάλλεις...

Τυχαία αν ποτέ σε συναντήσω,
θέλω να βρέχει.
Τα υγρά μου μάτια που θα σε κοιτάνε,
να 'ναι γεμάτα από βροχή.
Για ν' αμφιβάλλεις...
Θα σου χαμογελάσω δήθεν αδιάφορα...
Θέλω να κάνει ψύχρα
όταν το χέρι που θα τρέμει θα σου δώσω.
Για ν' αμφιβάλλεις...
Ν' αστράφτει θέλω...
Να βροντάει όταν σου μιλώ
με μια φωνή απ' τη συγκίνηση
βραχνή...τρεμάμενη...σπασμένη...
Για ν' αμφιβάλλεις...
Θα έχω τόση ταραχή...
Τα πόδια δε θα με βαστάνε...
Θα βιάζομαι να φύγω...
Θα είμαι κάτω απ' τη βροχή χωρίς ομπρέλα...
Για ν' αμφιβάλλεις...
Μόνο έτσι ίσως μπορέσω να κρυφτώ...
Μόνο έτσι ίσως δε θα καταλάβεις...
πως τίποτε δεν άλλαξε..
πως σ' αγαπώ ακόμα...
Κι αν ότι νιώθω πάει να με προδώσει,
να το καλύψει η βροχή.
Γι αυτό ας βρέχει αν ποτέ σε συναντήσω.
Για ν' αμφιβάλλεις...