Σε περιμένω...

Όπως βαδίζεις
στους  έρημους δρόμους,
ακούς συχνά ένα ψίθυρο...
Δεν είναι θρόισμα φύλλων...
Ούτε  ερωτικό παραλήρημα
κυμάτων που χαϊδεύουν την ακτή...
Μια μακρινή φωνή σε καλεί...
Είναι η φωνή μου που ψιθυρίζει:
 "Σε περιμένω...σε περιμένω...σε περιμένω..."
Άσε τους άδειους δρόμους σου...
Προχωράς...προχωράς...
μα πάντα βρίσκεσαι
στο ίδιο σημείο απόγνωσης...
Μην έχεις αυταπάτες...
Σε λάθος δρόμο ξοδεύεσαι...
Άσε την ατέρμονη, μονότονη ευθεία...
Πάρε τη στροφή...
εκεί στο δρόμο με τους ευκαλύπτους...
Μια γάτα νιαουρίζει παραπονιάρικα...
Διψά για ένα χάδι...
Τρίβεται νωχελικά
πάνω σ' ένα γέρικο κορμό...
Όπως τότε...
Θυμάσαι;
Δε θα κουραστώ να ψιθυρίζω
μες στο μυαλό σου,
που βουλιάζει σε αδιέξοδα...
"Σε περιμένω...σε περιμένω...σε περιμένω..."
Ώσπου ν' αναγνωρίσεις τη φωνή...
Ώσπου να το πιστέψεις...
Να πάρεις τη στροφή...
Εκεί στο δρόμο με τους ευκαλύπτους...
Θα με δεις...
ακουμπισμένη σ' ένα γέρικο κορμό...
να περιμένω...