Που να 'σαι τώρα...

Που να 'σαι τώρα...
Σε ποιές άνισες μάχες σκορπάς τη ζωή σου...
Κάποτε έμεινες χωρίς άλογο...
Άλλοτε δίχως σπαθί...
Μα συνέχιζες...
Πολεμούσες με την ψυχή σου...
Γι αυτό ήσουν άτρωτος...
Υποκλίνονταν οι εχθροί σου...
Τραβούσες μπροστά...
Τα συνθήματά σου ακατάληπτα...
Σε είπανε ρομαντικό...ανόητο...
ονειροπόλο... Δον Κιχώτη...
Δεν ήσουν...
Δεν πολεμούσες ανεμόμυλους...
Οι στόχοι σου συγκεκριμένοι
μα άπιαστοι...
Σου ήταν αδιάφορο...
Εσύ είχες την ψυχή σου...
Ώσπου στην πλήγωσαν...
Μα ακόμα κι έτσι πολεμάς...
Για σένα...για μένα...
για το άδικο αυτού του κόσμου...
Κι αν τα συνθήματά σου είναι ακατάληπτα
εγώ ξέρω να τα ερμηνεύω...
Κι αν είναι πληγωμένη η ψυχή σου,
ένα είναι βέβαιο...
Δε θα τη χάσεις ποτέ...
Δε θα πάψεις ποτέ να μάχεσαι...
Για σένα...για μένα...
για το άδικο αυτού του κόσμου...