Σώπασε λίγο...

Σώπασε λίγο...
Ν' ακούσεις την ψυχή σου...
Μη φοβάσαι τη σιωπή...
Χάθηκες στη φασαρία
των τρένων που φεύγουν...
των πλοίων που σφυρίζουν...
των ανακοινώσεων στις αίθουσες
των αεροδρομίων...
Σκορπίζεται η ζωή σου...
σε εισιτήρια κι αποσκευές...
σε ανούσιες κουραστικές διαδρομές...
σε αναχωρήσεις και αφίξεις
από το τίποτα στο πουθενά...
σ' ένα διαρκές πήγαινε-έλα
από την προσμονή στην απελπισία...
από τη νοσταλγία στην απόγνωση...
Στα οδυνηρά ταξίδια σου
ζεις μόνο αποχαιρετισμούς...
Δε μένεις πουθενά...
Κανένας τόπος φιλόξενος...
Καμιά πατρίδα...
Που πας;
Που θέλεις να φτάσεις;
Από που δραπετεύεις συνεχώς;
Γιατί δε σε κρατάει κανένα λιμάνι;
Γιατί στη ζωή σου υπάρχουν μόνο "αντίο"
ποτέ ένα καλωσόρισμα;
Σώπασε λίγο ν' ακούσεις την ψυχή σου...
Κάποιες μασκαρεμένες ανάγκες σου,
φωνάζουν να τις αποκαλύψεις...
Ήρθε η ώρα...
Μη φοβηθείς τη σιωπή...