Εκεί στο λόφο ένα παιδί

Έκλεισαν τώρα οι ουρανοί

κι είναι τα σύννεφα βαριά 

και σκονισμένα.

Φέρνει ο άνεμος καπνιά

κι η πρωινή δροσιά 

αφήνει μια αίσθηση σκουριάς

στο στόμα.

Πού να πετάξουν οι χαρταετοί;

Τα όνειρα χάρτινα... πού να πετάξουν;

Θα τσακιστούν σ' ένα ψυχρό, 

άκαμπτο γκρι,

δε θά ΄βρουν σπιθαμή γαλάζιου.

Μα εκεί στο λόφο ένα παιδί,

με πείσμα αμολά τον αετό του.

Στην πλουμιστή του ουρά 

έχει κρεμάσει προσευχές 

που είναι έτοιμες 

ως το Θεό να φτάσουν.

Ένα μικρό παιδί 

που μες στα μάτια του 

βρήκε καθάριο ουρανό 

να ανατείλει ο ήλιος.

Απ' τη μελένια του ψυχή

στου χαρταετού του σκαρφαλώνει 

το σχοινί,

γλυκά γλυκά 

η ελπίδα.

Μαρία Γασπαράτου