Στο τέλος του δρόμου

Αδειάζουν ολοένα οι μέρες 

από οικείες φωνές.

Τι μένει τελικά απ' αυτόν τον αγώνα;

Στο τέλος του δρόμου, 

όλοι εμείς οι ηττημένοι,

με χέρια αδειανά 

και κουρασμένα πόδια,

που αλλού ήθελαν να πάνε

κι αλλού εντέλει πήγανε,

με ψυχές λαβωμένες 

και καρδιές που ξοδεύτηκαν άδικα

σε ανούσια καρδιοχτύπια,

στρέφοντας πίσω το βλέμμα, 

οικτρά θα μετανιώσουμε 

για όσα κάναμε

και για όσα όχι,

πιο καθαρά από ποτέ κοιτώντας, 

με μια σοφία 

που πια θα είναι άχρηστη,

τα λάθη θα ζυγίζουμε και τα σωστά

κι η ζυγαριά με αναίδεια 

στα λάθη θα γέρνει...

θα είναι αργά... 

κι εμείς θα 'μαστε μόνοι...

του μάταιου ταξιδευτές,

του ονείρου λιποτάχτες, 

κατακτητές του τίποτα.

Μαρία Γασπαράτου