Πρώτη του Απρίλη

 Εκείνη η άνοιξη είχε έρθει 

για να πάρει.

Πρώτη του Απρίλη... 

με ψέμα έμοιαζε,

με άκομψο αστείο,

όμως δεν ήταν τίποτα απ' αυτά.

Μια κρύα αίθουσα, τοίχοι λευκοί,

μια γκρίζα πόρτα, 

ένα βαρύ σκούρο καφέ γραφείο

κι εσύ σκυφτός σε μια γωνιά,

με  βλέμμα δήθεν συμπονετικό 

που σαν καράβι κουρασμένο

είχε βουλιάξει

μες στην απελπισμένη μου ματιά.

Η πόρτα έκλεισε και σ' άφησε απ' έξω

κι εγώ με μια απόφαση 

που εκβιάστηκε, 

αγκαλιά,

με αίμα έγραφα 

στην ταραγμένη μου καρδιά

το πεπρωμένο.

Πρώτη του Απρίλη...

Θυμάσαι άραγε; 

Στο ημερολόγιο μπροστά αναριγάς;

Πρώτη του Απρίλη... 

κι είχε τελειώσει κιόλας η άνοιξη 

για μας...

Μαρία Γασπαράτου