Θα 'ρθεις εσύ...

 Θα 'ρθεις Απρίλη μου

και στη στερνή μου ελπίδα 

ακροπατώντας,

θα καταφέρεις

τ' απαγορευτικά των δρόμων 

να περάσεις.

Κι εγώ θα στρώσω 

το καλό τραπεζομάντηλο 

στο ξύλινο τραπέζι της βεράντας.

Θα 'χω για σένα δροσερό νερό

σε σκαλιστό ποτήρι κρυσταλλένιο

και σ' ένα πιάτο πορσελάνινο λευκό,

γλυκάκι φράουλα.

Αφού δε γίνεται

να βγω στους δρόμους να σε βρω, 

θα 'ρθεις εσύ...

τα βάζα μου, τις γλάστρες, 

την ψυχή μου,

με όμορφα λουλούδια να γεμίσεις,

ανοιξιάτικα. 

Μαρία Γασπαράτου