Ένας ωραίος νάρκισσος

Ένας ωραίος νάρκισσος 

άνθισε ξαφνικά

στην πιο ερημική όχθη της λύπης.

Μες στα θολά νερά της 

καθρεφτίζεται αδιάκοπα.

Κλαίει για έναν έρωτα ανεκπλήρωτο 

δικό του

κι απ' τα λεπτά του πέταλα 

η εσπερινή δροσιά

κυλάει σαν δάκρυ.

Παγιδευμένος, μόνος, τραγικός,

μέσα σε μία καταστροφική αυταπάτη.

Τι κι αν φωνάζει ακόμα

η απελπισμένη Ηχώ 

από μακριά:

"Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ"...

Τίποτε άλλο δεν αγάπησε ποτέ,

παρά μέσα στης λύπης τα βαθιά νερά,

το είδωλό του.

Μαρία Γασπαράτου