Σαν φάρος

Στη θάλασσα θα πνίξω το παράπονο...
την πίκρα μου μες στην αρμύρα της
θα κάψω...
τις νύχτες που αντιστέκονται
και κάποτε νικάνε την αυγή
σαν άγκυρες
μες στην υγρή της αγκαλιά
θα τις βυθίσω
κι όταν απ' όλα της τα δύσκολα
αδειάσει η ψυχή
σαν φάρος θα φωτίσει στο σκοτάδι
το δρόμο μέσα μου θα βρω
τα σκόρπια μου κομμάτια
θα κολλήσω
θα ξαναβρώ τον ξεχασμένο μου εαυτό
κι όπως αξίζει θα τον αγαπήσω...

Μαρία Γασπαράτου