
μέσα απ' την ταπεινή Σου φάτνη
χρυσάφι το φως των ματιών Σου
θ' απλωθεί σ' όλη τη γη...
θα 'ναι η συγχώρεση
λάβα ιερού ηφαιστείου
που θα κάψει το άδικο...
θα 'ναι η αγάπη Σου
άγιο ποτάμι
που θα ξεπλύνει τις στάχτες.
Θα γεννηθείς ξανά...
πάλι καινούριος θα γίνει ο κόσμος...
βοήθα Χριστέ μου αυτή τη φορά
να μη τον λερώσουμε...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου