Μια καλαμιά στον άνεμο

Για μένα είχες πει
θα τα μπορούσες όλα
βουνά θα κινούσες
θα δάμαζες θάλασσες...
άγνωστη λέξη ο φόβος
κι η αγάπη σου αήττητη...
για μένα αυτονόητο είχες πει
ήταν ακόμη και το θαύμα
τα αδύνατα πως ήταν δυνατά
τ' ανύπαρκτα υπαρκτά
τ' αβέβαια σίγουρα
σταθερά τα ευμετάβλητα...
για μένα τα πάντα είχες πει...
Μα εγώ δεν ήθελα πολλά...
Τώρα σε κάποιο της ζωή σου
μυστικό απολογισμό
μέτρα τα λίγα που δεν μπόρεσες
τ' ασήμαντα που δείλιασες
το τίποτα που υπέκυψες...
Στη βρόμικη όχθη του συμβιβασμού
μια καλαμιά στον άνεμο...
αυτό ήταν η αγάπη σου
και λύγισες...

Μαρία Γασπαράτου