Συννεφιασμένη μέρα

Συννεφιασμένη μέρα...
κι ένα γυμνό παράπονο 
βαθιά μες στην ψυχή
μια αχτίδα ήλιου ζητιανεύει...
μια στάλα φως
από το γκρίζο του ν' απαλλαγεί...
κι ένα αμυδρό χαμόγελο σαν
μεταξένιο ρούχο να φορέσει...
Συννεφιασμένη μέρα...
πάλι το πάει για βροχή...
Θυμάσαι αλήθεια
κάποιο παλιό δικό μας καλοκαίρι...
έβρεχε πάλι τέτοια εποχή...
λες κι ο θλιμμένος ουρανός
το γνώριζε..
πως ήτανε για μας
το τελευταίο καλοκαίρι...
Συννεφιασμένη μέρα...
έρχεται σίγουρα βροχή...
και το μυαλό παλεύει να ξεφύγει...
μα είναι ένα παράπονο
γυμνό μες στην ψυχή
που σιγοψιθυρίζει
κάθε φορά που έρχεται
ο Ιούνιος βροχερός...
ψάχνει για λίγο φως...
και με τα υγρά του κρύα δάχτυλα
σκάβει μες στην ψυχή βαθιά...
και μια παλιά πληγή
που αιμορραγεί
ακόμα πιο βαθιά ανοίγει...
Συννεφιασμένη μέρα...
σίγουρα έρχεται βροχή...ξανά...