Κι ας ήθελα...

Σάββατο βράδυ...
σελήνη έγινα στον ουρανό σου...
κι ας ήθελα μόνο να γίνω αστραπή...
ποτέ δεν κατάφερα λίγα να δώσω...
μια λάμψη που λίγο κρατάει
δεν είναι αρκετή...
κι εγώ να χαρίσω στη νύχτα σου
ήθελα όλο το φως μου...
Πανσέληνος έγινα...
λαμπερά μεταξένια αγγίγματα
άπλωσα πάνω σου...
κι άφησα λέξεις αστέρια
μ' αργυρόχρυσα γράμματα
στην ψυχή σου βαθιά
να χορεύουν
σε μια ξέφρενη αγάπης γιορτή...
Κι ας έλεγα φωτιά πως θα γίνω
να κάψω τη νύχτα...
έγινα ασημένια βροχή...
δροσιά βραδινή
στης αβάσταχτης προσμονής
τον ψηλό πυρετό σου...
Και να...πέρασε κιόλας η νύχτα...
Κυριακής ξημερώματα...
Συννεφιά και βροχή...
μα ήλιος θα γίνω...
να χαρίσω στη μέρα σου όλο
το φως μου...
κι ας ήθελα μόνο μια φλόγα να γίνω...
μια φλόγα που λίγο κρατάει
και σβήνει
δεν είναι αρκετή...
Κι εγώ...
ποτέ δεν κατάφερα λίγα να δώσω...