Μοίρα σελήνη

Κι αν καρυδότσουφλο μοιάζει η ζωή μου
σε μια αφιλόξενη άγρια θάλασσα
κι αν κάθε τόσο τα βράχια αγγίζω
θα το παλέψω...
δε θα πνιγώ...
Κι αν έτσι ήτανε το ριζικό μου
και της ζωής μου το γραμμένο
μέσα στο μάτι ενός κυκλώνα
άξαφνα κι άδικα να βρεθώ
δε θα λυγίσω...
δε θ' αφεθώ...
Κι αν μοιάζει η μοίρα μου με τη σελήνη
κι είναι η όψη της σε μένα αθέατη
κάποια πλευρά της το ξέρω...λάμπει...
κι ας μην χαρίζει
το όμορφο φως της
στον σκοτεινό μου τον ουρανό...
δεν κάνω πίσω...
θ' αγωνιστώ...
Το πρόσωπο της θα το γυρίσω...
κι έτσι αναπάντεχα θα καταφέρω
μες στο ασήμι της να κολυμπήσω...
στο αργυρόχρυσο άπλετο φως της
την ευτυχία μου θα ξαναβρώ...