Της νύχτας τα στοιχειά

Αγκάλιασε με δυνατά...
θα 'ρθουν και σήμερα της νύχτας
τα στοιχειά να με φοβίσουν...
με προσωπεία άσχημα τρομαχτικά
μες στο σκοτάδι θα μου ψιθυρίσουν
πως ούτε αυτό το καλοκαίρι
ήρθε για μένα...
Αγκάλιασε με δυνατά...
να μη μου φύγει τρομαγμένη η αντοχή
κι ότι καλό μου 'χει απομείνει στην ψυχή
μακριά μην τρέξει...
εδώ να μείνει...
στην αγκαλιά σου να κρυφτεί
και πάλι στην ψυχή μου να επιστρέψει...
Αγκάλιασε με δυνατά...απελπισμένα...
σα να 'τανε σε λίγο να με χάσεις...
σα να 'μαι καμωμένη από βροχή
με ένα σώμα που σαν το νερό γλιστρά...
σφιχτά να μ' αγκαλιάσεις...
τους δυό σαν ένα να μας βρει η ανατολή...
Της νύχτας τα στοιχειά
κάτω από της αγάπης μας το φως
θα γίνουν λιώμα...
κι όπως ο ήλιος πάνω στα χείλη σου
απ' το παράθυρο θα μπει και θα καθίσει,
θα με φιλά κι αυτός με το δικό σου στόμα...
Μες στο φιλί του μια χαρά τρελή...
πρωτόγνωρη θα φέρει...
και με μια αγάπη αναπάντεχα ζεστή
θα με γεμίσει...
και ίσως τότε...
νιώσω κι εγώ πρώτη φορά
πως ήρθε και για μένα
αυτό το καλοκαίρι...