Το ταξίδι

Σ' ένα παράξενο σταθμό
με θυμάμαι...
για ένα παράξενο ταξίδι...
κάποτε...
μαζί μου μόνο μια βαλίτσα...
στριμώχτηκαν μέσα πολλά...
τσαλακώθηκαν όλα...
κάποια σκίστηκαν...
κάποια σκόρπισαν...
κάποια έσπασαν...
κι όλα χάθηκαν...
Φτάνοντας σ' έναν αλλόκοτο προορισμό
μέσα υπήρχε μόνο σκόνη...
τα όνειρα κάποιες φορές
είναι παράλογα...
τσακίζονται στης πραγματικότητας
τον πεζό ορθολογισμό...
Είναι που ζητούσα πολλά...
Είναι που ήθελα
όλα μαζί μου να τα πάρω...
Τίποτε πίσω να μην αφήσω...
Τα πήρα μα δεν τα κράτησα...
Διεκδικούσαν όλα
την ψυχή μου...
κι εγω δεν είχα αποθέματα...
Πιο μόνη από ποτέ
στο δρόμο της επιστροφής
δεν έχω πια αποσκευές...
Δεν υπάρχει τίποτε να πάρω μαζί μου...
Άδεια ζωή...
άδεια ψυχή...
Νιώθω μια περίεργη ανακούφιση...
Δεν υπάρχουν βαρίδια...
Δε με τρομάζει το άδειο...
Σ' ένα καθρέφτη
μου χαμογελά το είδωλο μου...
Δε με περιμένει κανείς...
Δεν το χρειάζομαι...
Θαρρώ πως βρήκα κάτι πολύτιμο
που από καιρό είχε χαθεί...
Το τρένο σφυρίζει...
Το ταξίδι αρχίζει...τώρα...