Φυγή

Αχ και να ήμουν ένα καράβι...
μεγάλο...
να σαλπάρω για λιμάνια μακρινά...
μα σε κανένα να μη σταματάω...
μόνο να ταξιδεύω...
περήφανο...
ορίζοντες απόμακρους να φτάνω...
να τους σχίζω...
και να πηγαίνω ακόμα πιο μακριά...
Ένα ταξίδι να 'ταν η ζωή μου...
ατέλειωτο...
μέσα σε μια γαλάζια αγκαλιά...
Να μη με βασανίζει αυτό το κάτι...
το άγνωστο...
που στην ψυχή μου έχει σπείρει τη φυγή...
κι όλο να φεύγω θέλω...
κι όπου κι αν φτάνω,
πάλι να φεύγω θέλω...απ' την αρχή...
Κανένας τόπος...
καμιά πατρίδα δε με κρατάει...
θαρρείς με διώχνει...
κι η άγκυρα που πάντα σέρνω πίσω μου
δεν πιάνει πουθενά...
Με μιά ψυχή από άνεμο φτιαγμένη
ανήσυχη...αδάμαστη...
που επιμένει...
και τη φυγή γυρεύει πάντα..
και με σπρώχνει...
να 'ξερα τι την κυνηγάει
και πουθενά δε μένει...
Αχ και να ήμουν ένα καράβι...
μεγάλο...
η ένα κύμα έστω...
σ' ένα γαλάζιο πέλαγο...
ανοιχτό...
Μόλις αγγίζω την ακτή να φεύγω πάλι
να χάνομαι...
σ' έναν απέραντο ωκεανό...