Ο κόσμος μου

Μπήκα μέσα σ' ένα ψέμα...

το έκανα σπίτι μου...

ζεστά ήταν... όμορφα...

Δε μ' ένοιαζε καθόλου 

τι γινόταν έξω απ' την πόρτα του...

Είχα εσένα...

είχα τον κόσμο σου...

είχα το ψέμα σου...

Φρόντιζες πάντα τα παράθυρα 

να 'ναι κλειστά...

Μέσα πολύχρωμα φώτα...

λουλούδια πλαστικά...

χαμόγελα και λόγια

κι αγκαλιές πασπαλισμένες 

με χρυσόσκονη...
δώρα δικά σου
λειψά...ελαττωματικά
σε περιτύλιγμα πολυτελείας...

Ούτε αέρας ούτε ήλιος ούτε ζωή...

Δε μ' ένοιαζε...

Είχα εσένα...

είχα τον κόσμο σου...

είχα το ψέμα σου...

Μα άνοιξε μια χαραμάδα

Χύθηκε μέσα η άνοιξη

πλύθηκα μέσα στα χρώματα
στις μυρωδιές στο φως...

Τα πάντα άλλαξαν

μαζί τους κι εγώ

Και πια δεν έχω τίποτα...

Ούτε εσένα... 

ούτε τον κόσμο σου...

ούτε το ψέμα σου...

Όμως μια άνοιξη έγινε δικιά μου...

κι ένας όμορφος κόσμος με περιμένει...
Ο δικός μου...