Ένα χαμόγελο...

Απροσδόκητα εντελώς
ένα γλυκό μες στην ψυχή φτερούγισμα
δίχως αιτία
σκάει σαν κόκκινο μπαλόνι παιδικό
πάνω στα χείλη μου
και ζωγραφίζει ένα χαμόγελο απρόσμενο.
Κι εγώ απορώ
έτσι όπως στέκομαι αμήχανα
μπροστά σ' ένα καθρέφτη
γι αυτή την αναπάντεχη χαρά,
που όνομα δεν έχει
ούτε και λόγο ύπαρξης
κι όμως παρ' όλα αυτά
με έχει κυριεύσει.
Κι όμως εχθές ακόμα
δέσμιο ήταν το μυαλό
από σκοτάδια
και στην ψυχή μου σύννεφα
προμήνυαν καταιγίδες.
Κανένας λόγος...
Μόνο να...είναι που ο ήλιος
σήμερα λάμπει αλλιώς
κι από μακριά μου γνέφει
ένα γεμάτο υποσχέσεις καλοκαίρι.
Είναι που πια
μία μικρή κουκκίδα έγινε στο δρόμο
καθώς φεύγει ο χειμώνας
και χάνεται.
Είναι που τόσα χιόνια
δεν τα κατάφεραν
να μου παγώσουν την καρδιά
και νιώθω πως η άνοιξη ετούτη μου ανήκει.