Η επανάσταση της Εύας.

Δεν ετοίμασα πρωινό γλυκέ μου.
Χουζούρευα στο κρεββάτι.
Δεν έχει καφέ σήμερα.
Φτιάξε αν θέλεις,
αλλιώς να πας να πιεις στο καφενείο.
Α! το μεσημέρι λέω να φάμε έξω.
Δε θα μαγειρέψω.
Βαριέμαι.
Τι με κοιτάς μ' αυτό το ηλίθιο ύφος;
Ξέρεις κάποιες φορές κι εγώ βαριέμαι.
Κι όλη αυτή η σοβαρότητα
για να κάνεις αυτή την
ανόητη δήλωση:
''Ο κάδος ξεχειλίζει από άπλυτα.''
Λες να μη το ξέρω;
Στο ίδιο σπίτι ζούμε.
Υπάρχει καλέ μου ένα πράγμα
στο μπάνιο,
που λέγεται πλυντήριο.
Οι οδηγίες είναι στο πρώτο συρτάρι
της σιφονιέρας.
Δε ξέρεις αγάπη μου
πόσο αστείος είσαι
μ' αυτή την έκπληξη στο πρόσωπο!
Τι είπες καρδιά μου;
Δε βρίσκεις σιδερωμένο πουκάμισο;
Ε! Καιρός να μάθεις και να σιδερώνεις.
Που ξέρεις;
Μπορεί και να το βρεις διασκεδαστικό.
Ξέρεις πόσες χιλιάδες ώρες
πέρασα εγώ διασκεδάζοντας έτσι;
Τι θα πει δεν πιστεύεις στ' αυτιά σου;
Δικά σου είναι.
Πρέπει να αναπτύξεις μαζί τους
μια σχέση εμπιστοσύνης.
Και βέβαια σ' αγαπώ.
Τι ερώτηση είναι αυτή;
Δε νομίζεις όμως πως είναι καιρός
ν' αγαπήσω λίγο κι εμένα;
Αλήθεια ποιος μοίρασε τους ρόλους;
Με ρώτησε εμένα;
Δε μ' αρέσει πια αυτό το έργο.
Ως πότε θα 'μαι κομπάρσος
στο έργο της ζωής μου;
Καιρός να γίνω  πρωταγωνίστρια.
Οι υπόλοιποι να πάρουν άλλους ρόλους.
Χτύπησε το τρίτο κουδούνι.
Η αυλαία άνοιξε.
Η παράσταση άρχισε.
Ακούω κιόλας το χειροκρότημα.
Σας ευχαριστώ!
Αυτόγραφα θα υπογράψω
στο τέλος του έργου.