
κι έμεινες μόνη με τον εαυτό σου,
ήρθε η στιγμή στο ραντεβού να πας,
αυτό που συνεχώς ανέβαλες ,
που χρόνια προσπαθούσες ν' αποφύγεις...
Ποτέ γι αυτό δεν ήσουν έτοιμη...
Φοβόσουν, έτρεμες αυτή την ώρα...
Την ώρα που οι μάσκες πέφτουνε,
που οι προβολείς φωτίζουνε τα πάντα...
Που δεν υπάρχουν μισοσκόταδα...
που δεν υπάρχουνε κρυψώνες...
που οι κουρτίνες διάπλατα ανοίγουνε
και πέφτουνε τα παραβάν.

Που να τα κρύψεις όλα αυτά
που χρόνια έκρυβες;
Γέμισε η κάμαρα καθρέφτες...
Βλέπεις μπροστά σου...
βλέπεις πίσω σου...
όλα όσα έκανες ότι δε βλέπεις...
Βιάσου λοιπόν...
Σε περιμένουνε...

Μη βάλεις μακιγιάζ...
Εδώ πια δε χωρά καμία παραποίηση...
Κι εσύ ήθελες σα να 'ταν άλλα
όλα να τα βλέπεις...
Μα τώρα πια τέλειωσε
η άθλια γιορτή των μεταμφιεσμένων...
Η ώρα για το ραντεβού σου έφτασε...
Η ώρα να συναντηθείς με την αλήθεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου