Ουτοπία

Θα 'ρθει η στιγμή που το ταξίδι

θα γίνει ουτοπία.

Μάταια θα υψώνονται τ' άσπρα πανιά 

στης φυγής σου το καράβι.

Των ουρανών οι απατηλές υποσχέσεις

θα πέφτουν μία μία 

στης ματαίωσης τον σκοτεινό βυθό...

κι εσύ τους χάρτες σου 

θα σκίζεις

θα σπας τις πυξίδες σου 

θα καις τ' ανεμολόγια.

Κουράστηκες ούριους ανέμους 

να προσμένεις

και δύναμη ποτέ δεν είχες

να μπαρκάρεις κόντρα στον καιρό.

Τι κι αν τόσο πολύ αγάπησες 

τη θάλασσα...

μια άρρωστη ανάγκη σου 

σαν άγκυρα 

στην άχαρη στεριά σε δένει.

Θα σηκωθεί αέρας δυνατός

με μια απρόβλεπτη μανία

θα διαλύσει της φυγής σου το όνειρο

και συ θα μείνεις πίσω

σε μία στάσιμη κι απόμακρη ακτή

ν' αναζητάς το άπιαστο.

Μαρία Γασπαράτου