Σε νοιάζονταν...το δίχως άλλο...

Λευκό λουλούδι ήσουν

που σ' έκοψαν και σ' έβαλαν 

να λούζεσαι στον ήλιο,

μπρος στο παράθυρο.

Το άρωμά σου να σκορπάς,

χαρά να φέρνεις στην κάμαρα.

Λευκό λουλούδι δίχως ρίζες,

σε βάζο κρυσταλλένιο 

με δροσερό νερό

που κάθε μέρα σου το άλλαζαν.

Σε νοιάζονταν...το δίχως άλλο...

Μα εσύ μακριά κοιτούσες,

λιβάδια λαχταρούσες, 

τη μάνα γη,

τον άνεμο...

μαράζωνες αργά,

ψυχορραγούσες.

Λευκός ανθός σε βάζο ακριβό...

σε φρόντιζαν,

μ' αγάπη σε κοιτούσαν,

με θαυμασμό.

Σε νοιάζονταν...το δίχως άλλο...

Μαρία Γασπαράτου