Σ' αυτόν τον τόπο

 Γαλάζιες θάλασσες μα ορίζοντες κλειστοί.

Πονάει η ομορφιά σ' αυτόν τον τόπο

κι ο νους σου πάντα στο φευγιό.

Τι κι αν τα πόδια σου αρνούνται 

σε δρόμους ξένους να βαδίσουν...

σου φύτεψε η απόγνωση φτερά στους ώμους.

Ο ήλιος σε καλεί 

η χρυσαφένια ακρογιαλιά...

μα όσα ερήμην σου σχεδίασαν 

για τη δική σου τη ζωή,

σε διώχνουν.

Γλυκά τα καλοκαίρια μα πικρά 

σ' αυτόν τον τόπο.

Τι κι αν το φως εδώ τα πάντα διαπερνά...

ξέρουν καλά να κρύβονται τα ψέματα

ξέρουν καλά να ελίσσονται οι απάτες

και στο πιο ύπουλο σκοτάδι

αιώνια να επιβιώνουν...

Κι ο νους σου πάντα στο φευγιό.

Σ' αεροπλάνα και σε τρένα

φορτώνεις το αύριό σου

αφού το ονείρεμα σ' αυτή τη γη

έγινε απαγορευτικό.

Πονάει αβάσταχτα το όνειρο

σ' αυτόν τον τόπο.

Μαρία Γασπαράτου