Έναν απέραντο ουρανό...

Άραγε αρκεί ένα παράθυρο
να ξεχυθούν και να πετάξουν
τα μεθυσμένα απ' τη λαχτάρα ποιήματα;
Να βρουν τη μουσική του κόσμου
μέσα από τα απριλιάτικα τριαντάφυλλα
κι από τα μυρωμένα γιασεμιά
ψαλμοί να γίνουν
ανέμου ψιθυρίσματα
κύματα πελαγίσια
κεριών χρυσές φλογίτσες
που γιορτινά θα τρεμοπαίζουν
την Ανάσταση
σε κάποιο ολόλευκο νησιώτικο ξωκκλήσι...
Τα μεθυσμένα απ' τη λαχτάρα ποιήματα...
παραπατούν σκοντάφτουν
πάνω σε τοίχους τζάμια κάγκελα
σωριάζονται
σηκώνονται ξανά
ζητούν να δραπετεύσουν...
άραγε αρκεί ένα παράθυρο
να βρουν έναν απέραντο ουρανό
να ταξιδέψουν;

Μαρία Γασπαράτου