Τώρα που πέρασε πια η γιορτή
έτσι όπως πέρασε..
με τα τραγούδια των απωθημένων
και με των ανικανοποίητων το χορό,
μια αίσθηση άφησε "μισού"
κάτι ανολοκλήρωτο να αιωρείται
πάνω απ' τα στρωμένα τραπέζια
με των αντοχών μας τα διαλυμένα υπολείμματα...
ένα πήγαινε έλα αποσυντονίζει την ψυχή
ένα πίσω μπρος
σαν κυλιόμενη σκάλα χαλασμένη
που πριν προφτάσει να σε πάει στην κορυφή
αστραπιαία πάλι κάτω σε γυρίζει..
κάτι χάθηκε ανεπιστρεπτί
κι ενώ σταδιακά αποδυναμώνεται
η αυθυποβολή
πως όλα ήταν καλά καμωμένα
αφήνομαι ελεύθερη
δίχως προσχήματα
τη θυμωμένη αλήθεια μου να γαληνέψω
στου ανοιξιάτικου αυτού δειλινού
την απαλή αγκαλιά...
Μαρία Γασπαράτου
έτσι όπως πέρασε..
με τα τραγούδια των απωθημένων
και με των ανικανοποίητων το χορό,
μια αίσθηση άφησε "μισού"
κάτι ανολοκλήρωτο να αιωρείται
πάνω απ' τα στρωμένα τραπέζια
με των αντοχών μας τα διαλυμένα υπολείμματα...
ένα πήγαινε έλα αποσυντονίζει την ψυχή
ένα πίσω μπρος
σαν κυλιόμενη σκάλα χαλασμένη
που πριν προφτάσει να σε πάει στην κορυφή
αστραπιαία πάλι κάτω σε γυρίζει..
κάτι χάθηκε ανεπιστρεπτί
κι ενώ σταδιακά αποδυναμώνεται
η αυθυποβολή
πως όλα ήταν καλά καμωμένα
αφήνομαι ελεύθερη
δίχως προσχήματα
τη θυμωμένη αλήθεια μου να γαληνέψω
στου ανοιξιάτικου αυτού δειλινού
την απαλή αγκαλιά...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου