Μια γκρίζα σκοτεινή γραμμή

Πάνω στους ανθισμένους δρόμους
των ονείρων μου
περπάτησες
κι άφησες μια γκρίζα σκοτεινή γραμμή
σαν πινελιά ατάλαντου ζωγράφου
στραβή και άχαρη
σαν χαρακιά αδέξιου χορευτή
πριν απ την πτώση πάνω στον πάγο...
με κούρασαν αυτές οι μεταμεσονύκτιες
επισκέψεις σου...
σαν φάντασμα και σαν αερικό
τρομάζεις τα όνειρα
κι ότι καλό σαν προσδοκία και σαν ελπίδα
ζυγώνει το αύριο
το διώχνεις...
με το αιχμηρό σου βλέμμα
χαράζεις ουλές από παλιές πληγές
καινούρια σημάδια αφήνεις
και φεύγεις το χάραμα
όμηρο κρατώντας το χρόνο...
κι εγώ σαν χαμένη την ώρα κοιτώ
κι είναι τόσο παράδοξο...
την ίδια στιγμή που ο ήλιος αγγίζει το σήμερα
με δάχτυλα κρύα μ' αγγίζει η νύχτα....

Μαρία Γασπαράτου