Ευχαριστώ πολύ τον καλό μου φίλο Νίκο Βρεττό
για την υπέροχη σύνθεση της εικόνας και για την έμπνευση!!!
Όπου κι αν πήγα
έσερνα μαζί με τα ελάχιστά μου υπάρχοντα
τα σιδερένια μου βαρίδια
στα χέρια και στα πόδια μου
στα στάσιμα όνειρά μου
κι άλλαζε πάντοτε μοιραία ο προορισμός
καθώς με τράβαγε μέσα από τρένα
αεροπλάνα και καράβια
σαν μαγνήτης
κάποιος χειμώνας που την άνοιξη
δεν γνώρισε ποτέ...
κι όσο κι αν φάνταζαν μπροστά μου προσιτά
τα καλοκαίρια
πάντα το δρόμο μου υπονόμευε
μιά απρόβλεπτη βροχή...
Και πια βαρέθηκα...
δεν κάνω σχέδια
δεν κλείνω θέσεις
δεν αγοράζω εισιτήρια...
στον ουρανό στρέφω το βλέμμα...
"Είμαι εδώ..." φωνάζω
"Δε πρόκειται ξανά τα σύννεφα να σκάψω...
κουράστηκα να κυνηγώ τον ήλιο...
αν θέλει ας έρθει εκείνος να με βρει...
για την υπέροχη σύνθεση της εικόνας και για την έμπνευση!!!

έσερνα μαζί με τα ελάχιστά μου υπάρχοντα
τα σιδερένια μου βαρίδια
στα χέρια και στα πόδια μου
στα στάσιμα όνειρά μου
κι άλλαζε πάντοτε μοιραία ο προορισμός
καθώς με τράβαγε μέσα από τρένα
αεροπλάνα και καράβια
σαν μαγνήτης
κάποιος χειμώνας που την άνοιξη
δεν γνώρισε ποτέ...
κι όσο κι αν φάνταζαν μπροστά μου προσιτά
τα καλοκαίρια
πάντα το δρόμο μου υπονόμευε
μιά απρόβλεπτη βροχή...
Και πια βαρέθηκα...
δεν κάνω σχέδια
δεν κλείνω θέσεις
δεν αγοράζω εισιτήρια...
στον ουρανό στρέφω το βλέμμα...
"Είμαι εδώ..." φωνάζω
"Δε πρόκειται ξανά τα σύννεφα να σκάψω...
κουράστηκα να κυνηγώ τον ήλιο...
αν θέλει ας έρθει εκείνος να με βρει...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου