Θα ρθει μιά ανατολή

Θα 'ρθει μιά ανατολή χωρίς ομίχλη
και δίχως σύννεφα...
θ' ανθίσουν ξανά τα ηλιοτρόπια...
τα όμορφα ξανθά κεφάλια τους
με ανακούφιση θα στρέψουν στον ήλιο...
σε μια ιερή μυσταγωγία θα μεταλάβουν
το πολυπόθητο φως...
θα έχει φύγει η νύχτα και κάθε τι σκοτεινό
θα χαίρονται όλα γύρω
κάπου μακριά κι εσύ θα χαίρεσαι...
σ' ένα άσπρο σύννεφο σαν γλάρο
θ' αφήσεις το γλυκό χαμόγελό σου
να ταξιδέψει
σαν ευλογία και σαν ευχή
να φτάσει ως τον ουρανό μου
να ντύσει τη στεγνή ψυχή μου
με αύρα καλοκαιρινή
απ' της δικής σου της ψυχής
τη θάλασσα
ενώ η αγαπημένη σου φωνή
σαν μέσα από ένα όνειρο
θα ψιθυρίσει:
"Αυτό ήταν... μη φοβάσαι πια...
ξημέρωσε...".

Μαρία Γασπαράτου