Παρασκευή των πόνων και των θρήνων...
μιας μάνας η κραυγή
κι ένα "γιατί" -χολή και ξύδι-
για κάποιες που επιμένουν συνειδήσεις
και σαν παράταιρα λευκά κρινάκια
αντέχουν
σ' ένα κόσμο στεγνό
που από αγάπη κι από δάκρυα στέρεψε...
Παρασκευή των ενοχών και των θανάτων
πικρή Παρασκευή...
Πόσο μεγάλη πόσο αγνή πόσο αληθινή
θα πρέπει να 'ναι η συγγνώμη
ψηλά ν' ανέβει
Θεό να βρει να εισακουστεί
να φτάσει ως την ψυχή μας
μιά που θα την αξίζουμε Ανάσταση;
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου