Όσα δε ζήσαμε...

Πόσο λυπάμαι για όσα δε ζήσαμε...

γι αυτά που αφήσαμε απλά να περάσουν...

για όσα προσπέρασαν  και δεν σταματήσανε...

αφού δεν τ' αφήσαμε κοντά μας να φτάσουν...

Για τα δειλινά που δεν τα κοιτάξαμε...

που μέσα στο βλέμμα μας φωτιές δεν ανάψαν...

για τα  φεγγάρια του Αυγούστου που χάσαμε
και στα μαλλιά μας ασήμι δεν στάξαν...

Για κείνους τους δρόμους που δεν περπατήσαμε...
που ίσως στο όνειρο να μας οδηγούσαν...

και για τα λάθη μας που δεν τα νικήσαμε
και τις ψυχές μας δεμένες κρατούσαν...

Πόσο λυπάμαι για όσα δεν είπαμε

και μέσα μας γίναν θεριά αγριεμένα...

για τα σ' αγαπώ μας που δεν τα τολμήσαμε

και μοιάζουν παιδάκια ορφανά και θλιμμένα...

Πόσο λυπάμαι για όσα δε ζήσαμε...

για αυτά που αφήσαμε και πήγαν χαμένα...

Μαρία Γασπαράτου