Δε θα γυρίσω πίσω...

Φυσικά η ζωή προχωρά...
Κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν...
Άλλα τελειώνουν κι άλλα αρχίζουν...
Θα γυρνούν της ζωής σου οι σελίδες...
λύπες... χαρές... προσδοκίες...
κι εγώ μακριά...
μια άψυχη αφίσα
στου μυαλού σου τον τοίχο...
Θα γελάς... θα λυπάσαι...
θα ελπίζεις...
κι όλα γύρω σου θα με θυμίζουν...
θα το αρνιέσαι...
μα δε θα πάψω ποτέ να σου λείπω...
Οι εποχές όπως πάντα θ' αλλάζουν...
μα εσένα θα σου φαίνονται ίδιες...
σαν της βροχής τις σταγόνες στο τζάμι
που πέφτοντας κάνουν
τον ίδιο μονότονο ήχο...
κι έτσι όλα θα μοιάζουν μισά
σαν φεγγάρια που ποτέ δε γεμίζουν...
Κι όταν μόνος τις νύχτες
θα ψάχνεις αιτίες να βρεις
γι αυτό το παράπονο
που άθελα σου σε πνίγει
στη σκέψη σου απρόσκλητη
θα 'ρχομαι...να σου θυμίσω
την τελευταία μου φράση
που σου είπα πριν φύγω...
τότε που κάθε σου ελπίδα
μαζί μου είχε φύγει...
"Ποτέ...ποτέ ξανά δε θα γυρίσω πίσω."...

Μαρία Γασπαράτου