Φεύγω...

Ψυχή κουρσεμένη...
κουρασμένη...
χαμένη...
στο αδιέξοδο παραδομένη...
Πουθενά μια πόρτα...
μια πύλη...
ένα παράθυρο...
μια χαραμάδα έστω μικρή...
Πουθενά λίγο φως...
ένας ήλιος..
πίσω απ' τα σύννεφα
να βγει...
πουθενά η αυγή...
Αδιέξοδες μέρες...
αδιέξοδα βράδια...
λάθος ζωή...
ανύπαρκτη αγάπη...
παντού σκοτάδια
και σιωπή φονική
που τρυπά την καρδιά
σαν αγκάθι...
Φεύγω...
απ' όσα πονάνε...
απ όσα το όνειρο
σε χίλια κομμάτια
το σπάνε...
φεύγω απ' ότι εμπιστεύτηκα λάθος...
φεύγω από ένα παράλογο
κι ανόητο πάθος...
φεύγω απ' αυτά
που την ελπίδα σκοτώνουν...
φεύγω απ' όσα με τόση ευκολία
την ψυχή θανατώνουν...
φεύγω απ' όσα τα πίστεψα
μα ήτανε ψέμα...
φεύγω απ' το άδικο...
φεύγω απ' ότι με πρόδωσε...
φεύγω από σένα...

Μαρία Γασπαράτου