Με ξέχασες...

Με ξέχασες...
Κι ο χειμώνας που έρχεται
παράπονο στάζει.
Με ξέχασες...
Η ψυχή δεν το δέχεται
και στη θλίψη βουλιάζει.

Με ξέχασες...
Και οι μέρες ατέλειωτες
σκοτάδι γεννάνε.
Με ξέχασες...
Κι οι βραδιές αξημέρωτες
σα μαχαίρια πονάνε...

Με ξέχασες...
Κι ο Δεκέμβρης απρόσμενα
βουβά θα κυλήσει.
Με ξέχασες...
Κι απ' αυτά τα Χριστούγεννα

η χαρά θα 'χει σβήσει.

Με ξέχασες...
Κι η ζωή μοιάζει άχαρη
λουλούδι κομμένο.
Με ξέχασες...
Μα με αγάπη παράφορη
να γυρίσεις προσμένω.

Μαρία Γασπαράτου