Μπροστά στο παράθυρο...

Συνεχίζω ξέρεις
μπροστά στο παράθυρο
να κάνω όνειρα...
κι αν ο ορίζοντας χάθηκε
φτιάχνω ένα δικό μου...
ενώνω τις μακριές μου σιωπές
και κάτι χιλιόμετρα μοναξιάς
και γίνεται ο ορίζοντας μεγάλος...
σαν τρένο τόσο γρήγορο
που μοιάζει ακίνητο...
με ταξιδεύει μακριά απ' το χθες...
πέρα απ' το σήμερα...
σ' έναν αλλιώτικο κόσμο
όπου οι σιωπές κι οι μοναξιές
δεν κουβαλούν παρά μονάχα όνειρα...
Συνηθίζω όπως τότε
μπροστά στο παράθυρο
να χάνομαι...
και πια τα καταφέρνω να
ταξιδεύω μόνη...
μα εσύ με περιμένεις
πάντα στο τέρμα του ονείρου
για να μου αποδείξεις με έπαρση
πως όλα τα ταξίδια μου
σε σένα οδηγούν...
Κι όμως εγώ συνεχίζω μπροστά
στο παράθυρο να κάνω όνειρα...
συνεχίζω να έρχομαι...