
όλα τα σύννεφα θα διώξω...
καμιά σκιά στο διάβα σου...
Μονάχα φως
να πέφτει στη μορφή σου...
Το ωραίο σου πρόσωπο
του ήλιου να γίνει καθρέφτης...
κι έτσι όπως θα περνάς
να γονατίζουν τα βουνά...
να υποτάσσονται οι θάλασσες...
να ημερεύουν οι άνεμοι...
κι όσα μας χώρισαν σα φύλα ξερά
να καίγονται στη λαμπερή σου αύρα...
στάχτη να γίνονται οι θυμοί...
τα πείσματα...τα λάθη...
κι οι δρόμοι που σε πήραν
να σβήσουν...
κι αυτοί που θα σε φέρνουν
μετά από κάθε βήμα σου
να σβήνουν κι αυτοί...
να μην υπάρχει επιστροφή...
να μη σε χάσω πάλι...
Αν είναι να ξανάρθεις
στο υπόσχομαι...
μια πεταλούδα θα γίνω...
θα κρυφτώ
στο φωτεινό χαμόγελο σου...
μ' ένα φιλί μεταξένιο
θα φέρω στην αγάπη την άνοιξη ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου