Προτιμώ τις Δευτέρες...

Κι όμως εγώ
προτιμώ τις Δευτέρες...
δε τις μπορώ τις Κυριακές...
Έρχονται γιορτινά ντυμένες...
να σου επιβάλλουν βιαστικά
μια ανόητη κι επίπλαστη χαρά...
Πιεστικές...αδιάκριτες...
στημένες...
με μια εξουσία ύπουλη...
σχεδόν φασιστική...
Ασφυκτιά η λύπη μου
σ' αυτό το καρναβάλι
με τα πλαστά χαμόγελα
και τις ντυμένες με χαρά
κάποιες
στο βάθος μελαγχολικές φωνές...
Πόση υποκρισία τελικά
χωράει μια Κυριακή...
και πόση θλίψη προκαλεί
μες στην ψυχή
μια ευτυχία που εκβιάζεται
να γεννηθεί εδώ και τώρα...
Δύσκολος τοκετός...
Βλέπεις...
δεν είναι κατά βάθος η ώρα...
κι ότι γεννιέται
είναι μοιραία προβληματικό...
Γι αυτό σου λέω...
δε τη μπορώ αυτή τη μέρα...
την ταπεινή και ήσυχη Δευτέρα
προτιμώ...