Στέκεις εκεί
στην άκρη του τίποτα...
φεγγάρι που δε βρήκε νύχτα να ανατείλει
κι έμεινε ένας πλανήτης άχαρος
μουντός
χωρίς αιτία ύπαρξης...
χωρίς προορισμό...
λένε πως το σκοτάδι κρύβει φόβο
μοναξιά και θάνατο
και μέσα του πως δε γεννιέται
τίποτα καλό...
μα υπάρχει ένα σκοτάδι αλλιώτικο
φτιαγμένο από αλήθειες
σαν εύφορο λιβάδι μαγικό
τι κρίμα που δεν θες να το διαβείς...
να βρεις τη λάμψη μέσα σου
που κρύβεις...
το φως το αγέννητο που η ψυχή σου
μάταια κυοφορεί...
να ξαναγεννηθείς...
και μένεις έτσι...
ένα φεγγάρι άχρωμο άτυχο ψυχρό
που απλά φοβήθηκε
στην αγκαλιά μιάς νύχτας να αφεθεί
και να ανατείλει...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου