Ο δικός σου ορίζοντας

Τα σύννεφα που ανέβαινες ανύποπτα

πιάσαν φωτιά
τούτο το μεθυσμένο δείλι.
Παραπατούν οι αλήθειες ζαλισμένες...
σε βεβαιότητες χτυπάνε αιχμηρές

και στου απόβραδου το σκούρο πανωφόρι

στάζουν αίμα.
Θαρρείς εκεί στην άκρη του ουρανού
και πάνω απ' τον δικό σου αχνό ορίζοντα
γίνεται ξάφνου κάποια εξέγερση...
Ακούγονται πολέμου ιαχές...
Σ' άνιση μάχη πολεμούν όλα σου του μισά

κι όλα τα προδομένα
και ένα ένα απελπισμένα παραδίνονται.
Γιατί ο δικός σου ορίζοντας
ορίζοντας δεν ήταν τελικά...

ήτανε μόνο μιά γραμμή 

από άσπρη κιμωλία

που χάραξες σαν ήσουνα παιδί

σε κάποιο μαυροπίνακα...

Δεν μπόρεσαν... τι κρίμα...
τα όνειρα να φτάσουν πιο μακριά...

Μαρία Γασπαράτου