Χάθηκες...

Χάθηκες...
έτσι όπως χάνονται τα διαβατάρικα πουλιά
κάθε φθινόπωρο
που σου αφήνουν στην ψυχή μια θλίψη
και μιά νοσταλγία πικρή
για ό,τι χάνεται μαζί τους...
Δεν είναι μόνο η ανεπίστρεπτη φυγή σου,
η βεβαιότητα η ανάλγητη
πως δεν θα ξαναρθείς,

είναι που πήρες φεύγοντας

μιά ολόκληρη εποχή...
είναι που βίαια ξεκόλλησαν
κομμάτια της ζωής μου
και μιά πλευρά της έμεινε από καιρό
κενή...
είναι που μέσα μου με τυραννάει
γιατί δε βρήκε ακόμα θέση
να στεριώσει το "αντίο"
κι ούτε ποτέ θα βρει..
Χάθηκες...
έτσι όπως χάνονται τα διαβατάρικα πουλιά

κάθε φθινόπωρο...
μόνο που αυτά την άνοιξη
γυρίζουν πίσω...

Μαρία Γασπαράτου