Ήθελα...

Μου άρεσε να ξενυχτώ...

Να σε κοιτάω ήθελα όταν κοιμάσαι...

Τα μάτια μου να έχω ακουμπισμένα
στα κλειστά δικά σου μάτια...

Κρυφογελούσα
με μια σχεδόν παιδιάστικη χαρά
στη σκέψη πως θα κλέψω 

την πρώτη πρωινή ματιά σου...

Ήθελα να 'μαι εγώ

η μόνη εικόνα...

όλο το χώρο να καταλάβω
μέσα στο βλέμμα σου...

Κανείς άλλος και τίποτα...

Ελεύθερη να μην αφήσω ούτε

μια μικρή γωνίτσα...
Κι όλη τη μέρα στο μυαλό σου
να έχεις τη μορφή μου...
Η μόνη σκέψη σου να είμαι...
η μόνη επιθυμία...
γιατί ο στόχος τελικά
δεν ήτανε τα μάτια...
ήθελα απλώς να βρω ένα τρόπο
να ζω μες στην ψυχή σου...
Ήθελα...
εγωιστικά...απόλυτα...ανόητα ίσως...
Και τώρα;
Τώρα που πια πολιορκούν το βλέμμα σου
ξένοι ουρανοί
μάταια πάλι ξενυχτώ...
κι απελπισμένα ψάχνω
να βρω κομμάτια του εαυτού μου
ξεχασμένα...
που χάθηκαν για πάντα μέσα σου...