Ένα μπουκέτο ροζ γαρύφαλλα

Βουνό το χιόνι 

στα στενά πεζοδρόμια, 

στη Mihai Eminescu...

Κάπου μακριά,

σε κάποιον τόπο αγαπημένο,

έχουν από καιρό ανθίσει 

οι μυγδαλιές

κι οι μυρωδιές μιας άνοιξης,

μέσα από κάποια ανάμνηση 

γλυκιά,

ένα φτερούγισμα γοργό

φέρνουνε στην καρδιά

και στα στεγνά μου χείλη  

ένα τρέμουλο ανεπαίσθητο.

Μες στον οβάλ καθρέφτη μου,

κάθε μου απόφαση, 

αμαχητί χάνει το σχήμα της...

Πασχίζω έναν κύκλο να φτιάξω,

να κλείσω μέσα του για πάντα

όλα μου τα παράδοξα.

Να 'βρισκα μόνο ένα λουλούδι,

στου ονείρου μου την άδεια γη

να το φυτέψω...

να νιώσω πως δεν είναι αργά...

μα πού να βρω, 

που όλα τα σκέπασε το χιόνι...

Δεν παραιτούμαι...

Τρέχω ως την piata amzei,

παίρνω ένα μπουκέτο ροζ γαρύφαλλα, 

τα βάζω στοργικά στο ανθοδοχείο...

Θα περιμένω... 

όσο κι αν χρειαστεί θα περιμένω...

ώσπου να βγάλουν ρίζες.

Μαρία Γασπαράτου