Φυσάει παράξενα απόψε...

 Φυσάει παράξενα απόψε...

σαν κάποια δύναμη 

να θέλει να σκορπίσει 

τα ίχνη των φιλιών σου
απ' τα μαλλιά μου
και τίποτα δικό σου στο κορμί μου
να μη μείνει...
ν' απομακρύνει 

τα επίμονα σου αγγίγματα
στο πρόσωπο, στα χέρια, 

στην ψυχή.
Να μ' απαλλάξει 

από τη βασανιστική σου θύμηση.
Καρφί που σκούριασε η ανάμνηση σου 

μέσα μου

κι αβάσταχτα πονάει...
Φυσάει παράξενα απόψε...
τίποτα όμως δεν μπορεί 

να κάνει ο άνεμος
για να σε ξεριζώσει...
μόνο από μακριά 

μια αύρα φέρνει πελαγίσσια,
μνήμες κάποιου καλοκαιριού...
αλάτι στην πληγή...

Μαρία Γασπαράτου