Με μια λάμπα θυέλλης

 "Συνηθίζονται όλα"... θα μου πεις...

"κι η σκληρότητα των καιρών,

σκληρό σε κάνει."

Ξέρω... κάποιοι τα καταφέρνουν...

σαν χαμαιλέοντες αλλάζουν όψη.

Τα αποτυπώματα που άφησαν πάνω τους

τ' αθώα χρόνια,

αλλάζουν σχήμα,

προσαρμόζονται εύκολα

στα βάρβαρα αγγίγματα...

κι ύστερα

χίλια δυο άλλοθι βρίσκουν

για τα προδομένα οράματα,

για τη λήθη στην οποία εκούσια αφέθηκαν,

για τους δρόμους της επιστροφής 

που επιδέξια έσβησαν.

"Αλλάζουν όλα"... θα μου πεις...

"μπορούν ν' αλλάξουν...

το πρακτικό κομμάτι να κοιτάς..."

αυτό θα πεις...

"να καταφέρνεις να ελίσσεσαι 

να βουλιάζεις

να επιπλέεις

να ίπτασαι... 

δύσκολη η ζωή για ονειροπόλους...

ανώφελη κι ανόητη η όποια ευαισθησία...

στις ψυχές πια δεν ανθίζουν λουλούδια.

Θα συνηθίσεις.."  θα μου πεις...

μα εγώ δε θ' ακούω...

με μια λάμπα θυέλλης 

θα ψάχνω μες στην καταιγίδα

για κείνο τον τόπο, 

κατάφυτος που είναι από ηλίανθους.

Μαρία Γασπαράτου