Σαν όνειρο ήταν...

Μες στης αυγής το ευλογημένο φως

γέρναν τα τρυφερά κορμάκια τους

του κάμπου τ' άγρια άνθη,

προσκύναγαν θαρρείς τη μάνα γη...

Σ' ένα ευλαβικό φιλί,

τα πέταλά τους άγγιζαν 

το νοτισμένο χώμα,

με μια διάθεση γλυκιά, 

ευγνωμοσύνης. 

Άφηνε μυρωμένα λόγια ο άνεμος 

στο δροσερό του πέρασμα,

που τα 'ντυνε με νότες της ψυχής,

η μουσική κάπου μακριά, 

μιας θάλασσας ονειρεμένης.

Μες στης αυγής το ευλογημένο φως

σαν όνειρο ήταν...

κάτι στο αυτί μου σιγανά ψιθύρισε, 

μιας παπαρούνας τρυφερής

το θρόισμα, 

με τη χροιά κάποιας φωνής 

που δεν την ξέχασα ποτέ, 

αγαπημένης :

"Μη μου φοβάσαι μάτια μου 

και μην ανησυχείς.

 Θα 'ναι όμορφο αυτό το καλοκαίρι"

Μαρία Γασπαράτου