Πρωτομαγιά

Από γιορτή της εργατιάς,

γιορτή είσαι πια της ψησταριάς.

Κι απ' των αγώνων τα "ποτέ",

πάμε στα "ναι" του καναπέ...

Ας είναι...

Απ' όλα τα λουλούδια σου

κρατώ μια μαργαρίτα

κι ένα ένα πέταλό της

αρχίζω να μαδώ.

Θ' αλλάξει αυτός ο κόσμος...

δε θ' αλλάξει...

θ' αλλάξει...

δε θ' αλλάξει....

θ' αλλάξει...

δε θ' αλλάξει...

Μένει στα χέρια μου 

του άνθους το κουφάρι.

Δεν παραιτούμαι...

Κλέβω ένα πέταλο 

απ' της ελπίδας μου 

το τελευταίο λουλούδι.

Θ' αλλάξει...ψιθυρίζω...

Γιατί έτσι θέλω...

Γιατί έτσι πρέπει...

Μαρία Γασπαράτου