Σωτήρες

Ω τι συγκίνηση που ζούμε!

Αξιωθήκαμε να δούμε 

τόσους πολλούς σωτήρες,

οι λόγοι τους οδοστρωτήρες.

Πώς νοιάζονται να μη χαθούμε!

Μεγάλα λόγια κι υποσχέσεις,

εκλιπαρούν να τους πιστέψεις,

να δώσεις μία ευκαιρία

να παταχθεί η αδικία.

Τόση ευθιξία πώς ν' αντέξεις!

Ω πόσοι θέλουν να μας σώσουν!

Όλο το είναι τους θα δώσουν 

για την Ελλάδα λένε

κι απ' όλα εκείνα που μας καίνε

τρέχουν να μας γλιτώσουν.

Άρχισα κιόλας να δακρύζω,

την τύχη μου να μακαρίζω,

τόσοι πολλοί σ' αυτή τη χώρα

που να τη σώσουν ήρθε η ώρα

κι εγώ σ' αυτούς να ελπίζω.

Κοίτα τους πάλι στα μπαλκόνια,

λέξεις κενές, άδεια μπαλόνια,

μετά τις εκλογές θα σπάσουν

κι αέρα σ' όλους θα μοιράσουν,

όπως μοιράζουν τόσα χρόνια.

Ω τι μεγάλη αηδία!

Τα 'χουμε πάρει στα κρανία...

μαλώνουνε σαν τα κοκόρια

για τα δικά μας τάχα ζόρια,

για μια σωστή Δημοκρατία.

Πόσο αφελής μπορεί να είμαι

και πόσο αυτοί πανούργοι είναι,

για να μπορέσουν να με ψήσουν

κι ότι είναι αλήθεια να με πείσουν,

των λόγων τους το θεαθήναι...

Το 'χουν γραμμένο τ' όνειρό μας, 

δεν κόπτονται για το καλό μας,

θέλουν απλώς γεμάτη τσέπη,

μες στη Βουλή μια ωραία θέση,

δικό τους, κάθε τι δικό μας.

Γι αυτό, το σύμπαν θα μας τάξουν,

με στόχο να μας ξεγελάσουν,

την ψήφο μας μήπως και πάρουν,

λόγια θα πουν να μας τουμπάρουν,

που έπειτα βέβαια θα ξεχάσουν.

Μαρία Γασπαράτου