Αυτό που θέλω μόνο,
είναι να γελάς...
στα μάτια σου να βλέπω
τον ήλιο ν' ανατέλλει...
δε σου ταιριάζει η δύση
η νύχτα δε σου πρέπει...
θέλω στο διάβα σου,
χρυσά ν' ανθίζουν ηλιοτρόπια
που θα υπάρχουν μοναχά
για το δικό σου φως...
Κι εγώ στα μονοπάτια σου,
θα σπέρνω τα πιο όμορφα
κι ευοίωνα ξεκινήματα..
με κάποιου γλάρου το φτερό
θα διώχνω όλα τα σύννεφα
να 'ναι η ζωή σου καλοκαίρι...
αλλού θα στέλνω τις βροχές,
αλλού και τους ανέμους...
σε θάλασσες γαλήνιες
να ταξιδεύεις ήρεμα
να μη γνωρίσεις καταιγίδες
κι οι δρόμοι σου ομαλοί να είναι
κι ασφαλτόστρωτοι...
μακριά από σένα οι ανηφόρες
μακριά και οι κατηφοριές..
Κι αν δε μπορώ
το κάθε βήμα σου να ακολουθώ
κι αν κάποτε δεν προλαβαίνω
και σε βρίσκουν μπόρες,
θα είμαι εδώ..
πάντα εδώ...
ζεστή αγκαλιά...
λόγος γλυκός...
αγάπης καταφύγιο...
το ξέρεις...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου